Religia buddyjska według wielu osób uznawana jest za najbardziej przyjazną dla człowieka. Sam buddyzm powstał ok. 560 do 480 roku p. n. e., a jego prekursorem był Siddhartha Gautam, syn księcia jednego z państw-miast północnych Indii. Buddyzm jest monoteistycznym systemem religijnym i filozoficznym, który wcześniej nosił nazwy dharma lub sasana. Gautam natomiast ogłoszony został Buddą i faktycznym bogiem, który reprezentuje religię, natomiast „budda”, którego piszemy małą literą, to określenie człowieka, który dostąpił oświecenia, następcy Gautama.
Na czym polega buddyzm? Religia buddyjska opiera się na Czterech Szlachetnych Prawdach:
- Prawdzie o cierpieniu.
- Prawdzie o przyczynie cierpienia.
- Prawdzie o ustaniu cierpienia.
- Prawdzie o ścieżce prowadzącej do ustania cierpienia.
Cierpienia można uniknąć, jeżeli wejdzie się na Szlachetną Ośmioraką Ścieżkę, która gwarantuje wyzwolenie, spokój i oświecenie. Buddyjska ośmioraka ścieżka składa się z następujących założeń:
- Słusznego, prawdziwego zrozumienia.
- Słusznego myślenia i postanowienia wyrzeczenia się nieprawości.
- Słusznego słowa – powstrzymania się od obelg, kłamstw i niewłaściwego użycia języka.
- Słusznego czynu – przestrzegania nakazów i zakazów.
- Słusznego zarobkowania – utrzymanie się z pracy, podczas której nie łamiemy prawa.
- Słusznego dążenia – wysiłku i ambicji, które skierowane są we właściwym celu.
- Słusznego skupienia – zachowania spokoju i uwagi.
- Słusznej medytacji – dążenia do stanu, w którym znika działanie racjonalnego, logicznego umysłu.
Na początkach istnienia buddyzm był religią o dość luźnych założeniach, później jednak wraz z rozprzestrzenianiem się po całym świecie, religia i filozofia buddyjska została ustanowiona w 3 różnych systemach. Na dzień dzisiejszy źródła podają, że buddyści stanowią ok. 250 do 500 ml ludzi. Jest to dość znaczna liczba, co przemawia jednoznacznie, że buddyzm jest jedną z najsilniejszych religii świata. Jest piąta w kolejności zaraz po chrześcijaństwie, islamie, hinduizmie i taoizmie.
Buddyjska Nirwana
Nirwaną w Buddyzmie określa się stan, w jakim znika całe cierpienie, a na jego miejsce pojawia się spokój, błogość i bezpieczeństwo. Nirwana jest odpowiednikiem znanego w naszym świecie oświecenia, stanu, w którym człowiek czuje się połączony z Bogiem. Połączenie to ma w buddyzmie wymiar nie tylko duchowy, ale i w pewnym sensie materialny. Człowiek, który osiąga Nirwanę, uwolniony jest od cyklu narodzin i śmierci i nie musi się już wcielać, żeby doświadczać ludzkiego żywota.
Reinkarnacja w religii Buddyjskiej
Według buddystów dusza ludzka może się wcielać w sześciu krainach: tytanów, bogów, w piekle, w świecie ludzi, zwierząt lub głodnych duchów. Krainy interpretowane są różnie, przez jednych, jako myślowy skrót, który określa stan umysłu człowieka, który się rodzi. Przez innych natomiast krainy urodzenia rozumiane są dosłownie.
Człowiek po śmierci rozpada się na 5 skandh, nie wciela się jako ta sama dusza, ale jako część poprzedniej, na którą oddziałuje karma. W duszy znajdują się karmiczne nasiona, to one warunkują to, gdzie człowiek narodzi się po raz kolejny, w jakich warunkach i jako kto.
Religia buddyjska a prawdziwa natura ludzka
Buddyście wierzą, że człowiek uwikłany jest w iluzję, marę, która sprowadza na niego wiele nieszczęść i cierpienie, którego tak chce uniknąć. Iluzją tą jest przede wszystkim twierdzenie, że ludzkie ego jest niezmienne i że oglądamy świat takim, jakim rzeczywiście jest. Tymczasem to wszystko, co widzimy, to tylko gra pozorów. Naszym zadaniem natomiast jest zrzucić z oczu klapki i zobaczyć świat takim, jakim jest naprawdę.
Etyka w Buddyzmie
Religia buddyjska nadaje duże znaczenie etyce ludzkiego postępowania, to ona wszak warunkuje nirwanę. Żeby ludzki żywot można było nazwać etycznym, musi charakteryzować się on pięcioma założeniami:
- Powstrzymaniem się od zabijania.
- Powstrzymaniem się od kradzieży.
- Powstrzymania się od niewłaściwego prowadzenia seksualnego.
- Powstrzymania się do kłamstw i oszczerstw.
- Powstrzymania się od zażywania czegoś, co burzy naszą uwagę.
Buddyzm może wydawać się religią dość skomplikowaną, jak każda ma swoje nakazy i zakazy, niemniej jednak w takim ludzkim ujęciu, wydaje się sięgać dalej, niż religia chrześcijańska. Podejmuje to, czego kościół katolicki wystrzega się od wieków i sprawia, że człowiek zaczyna patrzeć na siebie i świat w sposób bardziej kompleksowy.
