W 2016 roku będziemy obchodzić 10 rocznicę śmierci Clifforda Geertza. Był on, zdaniem Ryszarda Nycza, największym autorytetem antropologii interpretatywnej lat osiemdziesiątych XX wieku. Posiłkując się semiotyczną koncepcją kultury dokonał przesunięcia antropologii w kierunku literatury i sztuki. Tym samym zainicjował dyskusję nad ich wzajemnymi odniesieniami, podkreślając rolę ramy znaczeniowej przy interpretacji konkretnych elementów kulturowych. Był jednak „ostatnim modernistą pod obstrzałem”. Nie sądził, tak jak jego adwersarze, m.in. Tyler, że kultura, religia, sztuka, prawda to jedynie puste zawołania. Można chyba zgodzić się ze stwierdzeniem, że jeszcze dla Geertza „żaden problem nie był ani zbyt duży, ani zbyt skomplikowany by nie można było od niego wyjść” (Charlie Brown). Kultura, religia były dla Geertza realnymi całościami, ale już przykład S. Jensena rzuca nowe światło, np. na ujęcie religii. Przestaje być ona całością, stając się zbiorem jedynie elementów – a odczytania tych ostatnich zależą od ramy znaczeniowej (kontekstu). Wyobrażenia, np. życia po śmierci, przedstawiane w trakcie trwania rytuału i te „podsłuchane” przez antropologa w ramach obserwacji uczestniczącej pozwalają uchwycić różnicę w treści, jakie z sobą niosą (Rita Astuti).

Prowadzona dyskusja nad antropologią współczesną będzie oscylowała wokół m.in. następujących zagadnień:

• jeden opis „gęsty” czy wiele opisów „gęstych”,
• relatywizm a etnocentryzm – skąd wiemy co jest prawdą,
• od emic do etic – od „odkrycia” do „kreacji”,
• kultura i religia – interpretacje „życia po życiu”,
• dawniej „rytuał”, dzisiaj „wzory działań” – od rytuału mocy do seansów terapeutycznych.

Opłata konferencyjna wynosi 200 zł.

Termin nadsyłania zgłoszeń upływa w dniu 15 marca 2016 r.

MS

Redakcja strony

www.mojasocjologia.pl