Grupa pierwotna – jest to grupa, której członkowie pozostają w bardzo bliskich kontaktach ze sobą, są w stanie wzajemnie się poznać na drodze częstych interakcji. Wiąże się z tym relatywnie mała liczebność takiej grupy.
Kontakty w grupie pierwotnej mają charakter osobowy, spontaniczny i naturalny. Mają one wartość same przez siebie, a nie dla jakichś innych racji. Są to stosunki osobowe, a nie rzeczowe.
Pojęcie grup pierwotnych wypracował na przełomie XIX i XX wieku amerykański socjolog Charles H. Cooley, uważany za jednego z prekursorów interakcjonizmu symbolicznego. Cooley wyróżnił 5 cech grupy pierwotnej: względną trwałość, bezpośrednie kontakty, małą liczebność, niewyspecjalizowany charakter kontaktów, względną zażyłość uczestników (Szacka 2008: 198-199).
Przykładami takich grup była dla niego: rodzina, grupa rówieśnicza, grupa sąsiedzka. Z perspektywy biologii ewolucyjnej grupy o charakterze pierwotnym stanowią naturalne środowisko człowieka, zapewniające mu przetrwanie. Do uczestnictwa w takich grupach zaprogramowała ludzi ewolucja (tamże: 199-201).
BIBLIOGRAFIA
- Szacka, Barbara. 2008. Wprowadzenie do socjologii. Warszawa: Oficyna Naukowa.
- Sztompka, Piotr. 2004. Socjologia. Kraków: Wydawnictwo Znak.
