Fryderyk Nietzsche mówił o sobie, że jego osoba jest oddzieloną częścią wobec pism, które pisał. Skromnie i nieco ironicznie opowiadał, że nie dorósł jeszcze do zjawisk otaczającego go świata. Świetnie rozpatrywał jednak, co będzie się działo z człowiekiem w przyszłości.
Widział ogromną skazę i niedoskonałości występujące w naturze ludzkiej. Uważał, że świat nie żyje według jego wartości, ale wiedział też, że jego postulaty muszą być kiedyś wprowadzone, aby uratować dobro natury ludzkiej. Dlatego jak sam twierdził: „(…) niezbędne staną się instytucje, w których będzie się żyło i nauczało zgodnie z tym, jak ja rozumiem życie i nauczanie; może nawet powoła się jakieś katedry do interpretacji Zaratustry”.
Nietzsche nie był próżnym człowiekiem i nie oczekiwał szybkiego poklasku dla swoich prawd. Według niego współczesny mu człowiek, słusznie jeszcze nie rozumie takiego myślenia i brutalnych prawd. Nie chciał po prostu, żeby odbierano go jako kolejnego zwykłego gawędziarza, który na oślep krytykuje lud i nie ma przemyślanych wewnętrznych prawd. Nietzsche powtarzał często, że można mu jako osobie prywatnej wykazać tylko śladowe ilości złej woli i dotyczy to również jego pism.
Autor „Woli mocy” krytykował tzw. „nowoczesnych” ludzi. Ważniejszy był dla niego człowiek, który wziął jego książkę i starał się zrozumieć (ale nie zrozumiał), niż próżny „nowoczesny” zachwycający się chwilową modą świata i myślący, że wszyscy już mogą mu się kłaniać. Pewien profesor dał Nietzschemu kiedyś do zrozumienia, żeby posługiwał się inna formą literacką, bo zwykli ludzi i tzw. „nowocześni” jej nie zrozumieją.
Nietzsche uznawał ironicznie za drobną złośliwość losu, że dużo czasu poświęcił na szukanie prawd natury ludzkiej i świata, a wystarczyło tylko odwrócić w inną stronę wartości, które wyznawali współcześni mu ludzie. Dlatego też ten wielki filozof zaczął szukać wyjaśnienia tej złośliwej ironii losu.
Podsumowując ten krótki tekst o wielkim talencie Nietzschego, chciałem powiedzieć, że jego książki miały wyjątkowo oryginalną treść, formę i styl pisania, który różni go zdecydowanie od większości ludzi pisma.
Fryderyk Nietzsche
/AN/
