Karpaty Wschodnie przyciągają wspaniałymi widokami oraz ciekawymi zabytkami. W czasie wycieczki po tej krainie spotkać się możemy z pamiątkami po dawnych mieszkańcach tych ziem. Huculi, Bojkowie i Łemkowie to grupy etniczne, których kultura z pewnością zasługuje na uwagę. Co warto wiedzieć na ich temat?
Huculi
Huculi to grupa etniczna, która fascynuje i wzbudza coraz większe zainteresowanie. Osadnictwo huculskie to przede wszystkim dorzecze Prutu i Cisy, a więc skraj ziem rusińskich. Pod względem wyznaniowym jest to grupa dość zróżnicowana. Nie brak tu i prawosławnych, i grekokatolików, spotkać się można z Hucułami wyznania rzymskokatolickiego. Język tej grupy często traktowany jest jako dialekt wywodzący się z ukraińskiego. Ciekawym wydarzeniem w dziejach tej grupy etnicznej było proklamowanie w 1919 roku Republiki Huculskiej, która swym zasięgiem obejmowała tereny Wschodniego Zakarpacia. Taki twór państwowy istniał tylko przez rok, gdyż już w 1920 roku wojska rumuńskie zlikwidowały tę republikę.
Bojkowie
Bojkowie to ciekawa grupa etniczna, która swego czasu odgrywała bardzo ważną rolę na ziemiach polskich. Dziś ich największym skupiskiem są Karpaty Wschodnie, a dokładniej ich ukraińska część. Przed II wojną światową wiele bojkowskich wiosek istniało jednak i na ziemiach polskich. Jest to grupa dość tajemnicza, która intryguje badaczy i miłośników kultury ludowej. Jeszcze w XIX wieku powszechne było przekonanie, że Bojkowie są potomkami plemion celtyckich. O Bojkach dokumenty wspominają już w XVII wieku. Wynika z nich, że ta grupa etniczna zajmowała się głównie rolnictwem. Na ziemiach polskich pozostało sporo pamiątek związanych z tą grupą, przy czym zdecydowana większość z nich to drewniane cerkwie. To jedyne zabytki związane z grupą, która oficjalnie już nie istnieje, a potomkowie Bojków rozproszeni są po całym świecie.
Łemkowie
Łemkowie zajmowali te ziemie, które rozciągają się pomiędzy doliną Popradu a terenami należącymi do Bojków. Z ich osadami można się spotkać nie tylko na terenie Polski, ale i na pograniczu Słowacji oraz Ukrainy. Po Akcji „Wisła” osadnictwo łemkowskie rozwijać się zaczęło również na terenie USA, Kanady oraz na tzw. ziemiach odzyskanych. Mimo powojennych przesiedleń to pogranicze Ukrainy, Słowacji i Polski jest obszarem, na terenie którego z atmosferą typową dla łemkowszczyzny można się spotkać najczęściej. Dość często Łemków kojarzy się z Ukraińcami, a to ze względu na spore podobieństwo językowe oraz fakt, iż Łemkowie posługują się cyrylicą. Tożsamość narodowa tej grupy etnicznej jest jednak sprawą sporną, a sami Łemkowie często mają problemy z ustaleniem swej narodowej tożsamości. Są oni też podzieleni pod względem religijnym. Choć większość z nich to grekokatolicy, spora grupa Łemków jest wyznania prawosławnego.
Cerkiew św. Mikołaja w Rzepedzi (typ cerkwi łemkowskiej)
/AN/
