Obchody 150. rocznicy urodzin prof. Karola Adamieckiego m.in. współtwórcy nauk o zarządzaniu przygotował Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach. Był on prekursorem usprawniania organizacji pracy, już w 1908 r. wygłosił odczyt „O sprawności roboty zbiorowej w fabryce”.
W programie obchodów znalazła się m.in. uroczysta sesja naukowa. Wśród wykładów, które wygłoszą eksperci z całego kraju, znajdą się m.in. „Karol Adamiecki we wspomnieniach warszawskich profesorów i działaczy”, „Warszawskie adresy Karola Adamieckiego” czy „Petersburg jako ośrodek akademicki przełomu XIX/XX wieku”, gdzie uczony studiował w latach 1884-1890.
Dyrektor Ośrodka Historii Uniwersytetu Ekonomicznego i Zawodzia w Katowicach oraz pracownik Katedry Zarządzania Przedsiębiorstwem prof. Alojzy Czech powiedział PAP, że jednym z zasadniczych dążeń Adamieckiego (1866-1933) było usprawnianie organizacji pracy. Rozgłos przyniosła wybitnemu uczonemu oryginalna koncepcja harmonizacji pracy produkcyjnej, która „zwiększała wydajność pracy nawet o 200-300 proc. oraz wpływała na zmniejszanie kosztów w działalności przedsiębiorstw”. „Nacisk na ekonomiczną stronę produkcji był charakterystyczny dla jego postawy jako badacza i praktyka. Uważał, że tworząca się nauka organizacji i zarządzania powinna się znajdować pomiędzy naukami technicznymi, ekonomicznymi i humanistycznymi” – powiedział.
Prof. Adamiecki, jak dodał prof. Czech, był praktykiem, pisał z konieczności, dlatego nie pozostawił po sobie wielkiej spuścizny piśmienniczej. „Mawiał o sobie, że jest organizatorem, uzgadniającym na wykresie technicznym wzorcowy przebieg prac pozostających do wykonania, a kierownika zakładu przyrównał do muzyka, który ma być niczym dyrygent, panujący nad orkiestrą” – powiedział wykładowca. Dodał, że Adamiecki z wprawą obsługiwał pianolę.
Jego podejście do organizacji pracy odzwierciedlają – wybrane przez uczelnię – cytaty z jego dorobku jako badacza tej tematyki. „Żadne bogactwa nie dadzą podstaw bytu narodowi samodzielnemu, bez pracy wydajnej i dobrze zorganizowanej”, „Harmonia w pracy zbiorowej podlega takiemu samemu prawu jak harmonia w muzyce. Niestety nie posiadamy do kontrolowania jej tak czułego aparatu jak ucho”, „W organizacji nie można osiągnąć dużych wyników zaczynając od doskonalenia szczegółów, bez należytego zharmonizowania całości” – to tylko niektóre z nich.
Prof. Adamiecki urodził się 17 marca 1866 roku w Kolonii Reden (dzisiejsza Dąbrowa Górnicza), zmarł 16 maja 1933 roku w Warszawie. Studiował w latach 1884-1890 w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. Ukończył je z dyplomem inżyniera mechanika. Jego nauczycielem i mistrzem był prof. Hipolit Jewniewicz.
Pierwszą pracę podjął w Towarzystwie Zakładów „Huta Bankowa”, gdzie w latach 1891-1898 formalnie pracował jako kreślarz, potem asystent szefa oddziału walcowni, a na własną rękę rozpoczął prowadzenie badań usprawniających, które doprowadziły go z biegiem lat do teorii harmonizacji. Następnie pracował w wielkim przemyśle rosyjskim. W 1903 roku na forum Oddziału Południowego Rosyjskiego Towarzystwa Technicznego wystąpił z odczytem „O organizacji prac zbiorowych”. Był też częstym prelegentem w Stowarzyszeniu Techników w Warszawie, gdzie m.in. wygłosił odczyt „O sprawności roboty zbiorowej w fabryce” (1908).
„Gdy budziły się myśli o odzyskaniu niepodległości, przebywając wtedy w Rosji, brał udział w pracach mających przygotować kraj na funkcjonowanie w nowych warunkach. Efektem tego jest m.in. memoriał +Pożądany kierunek wykształcenia technicznego w Polsce+ (1917)” – powiedział prof. Czech.
Pracę naukową rozpoczął w 1919 roku w Politechnice Warszawskiej. Od 1922 roku kierował pierwszą w Polsce Katedrą Zasad Organizacji Pracy i Przedsiębiorstw Przemysłowych. Był członkiem/korespondentem Wydziału Mechanicznego Akademii Nauk Technicznych.
W 1925 roku utworzył Instytut Naukowej Organizacji, którym kierował do 1933 roku. Jego zasługi doceniono na V Międzynarodowym Kongresie Naukowej Organizacji w Amsterdamie (1932) przyznając mu plaque d’Or – złotą odznakę międzynarodowego ruchu naukowej organizacji (wyróżnienie przyznawane nielicznym).
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach jest jedną z najstarszych uczelni na Górnym Śląsku. Powstał w grudniu 1936 roku, a 11 stycznia 1937 roku odbyła się pierwsza inauguracja roku akademickiego na Wydziale Organizacji Przemysłowej. Obecnie jest największą uczelnią w regionie kształcącą w zakresie nauk ekonomicznych i nauk o zarządzaniu. Uczelnia – zachowując ciągłość działania – wielokrotnie zmieniała nazwę. Od 1950 roku działała jako Wyższa Szkoła Ekonomiczna, a od 1974 roku – Akademia Ekonomiczna. W 2010 roku uzyskała status Uniwersytetu Ekonomicznego.
