Religijność – jest to religia zinternalizowana. Jeśli religia jest doświadczana przekształca się w religijność. Religijność jest cechą zbiorowości lub jednostki. Jest także zjawiskiem wieloaspektowym, wielowymiarowym.

Wybrane empiryczne wskaźniki religijności:

1. autodeklaracja – określenie własnej religijności
2. praktyki religijne:
   • praktyki jednorazowe (ryty przejścia)
   • praktyki obowiązkowe:
     1. paschantes (wielkanocne)
     2. dominicantes (uczestnictwo w mszy niedzielnej)
     3. communicantes (przystąpienie do komunii)
   • pobożne (praktyki nieobowiązkowe, np. majowe)
3. wiedza religijna – wiedza o doktrynie
4. wiara religijna – intensywność akceptacji tego w co Kościół nakazuje wierzyć
5. moralność – bada się zachowania seksualne
6. więź z Kościołem

Religijność a cechy społeczno demograficzne:

1. płeć – bardziej religijne są kobiety niż mężczyźni. Wynika to z kilku przyczyn:
   • żyją dłużej od mężczyzn, a religijność z wiekiem się pogłębia
   • mają większą potrzebę oparcia
   • realizują w ten sposob swoją potrzebę uczestniczenia w życiu publicznym
   • mają więcej wolnego czasu
   • wpływają na to uwarunkowania kulturowe (mocno religijny mężczyzna jest źle widziany, natomiast kobietom się to chwali)
   • kobiety realizują w ten sposób potrzeby emocjonalne
2. wiek – im człowek jest starszy, tym bardziej religijny, ma więcej wolnego czasu, gdyż dzieci odchodzą, przechodzi na emeryturę itp.
3. wykształcenie – osoby wykształcone są mniej religijne od niewykształconych
4. zawód – pracownicy umysłowi są mniej religijni od robotników i rolników.

MS

Redakcja strony

www.mojasocjologia.pl