Sektą jest nazywany pewny wzorzec relacji społecznych panujący w grupie. Istotą tych relacji jest zależność od innych członków grupy i od przywódcy. Jest to zależność całkowita lub prawie całkowita. Przywódca jest osobą ważną, otoczoną estymą, nie może być zatem krytykowany, a jego słowa nie mogą być kwestionowane. W sekcie program i cele działania ustala elita, ona także wyznacza członkom zadania do wykonania. Niezgoda jest natychmiast tłumiona, zaś perswazja opiera się na grze na emocjach i uprzedzeniach (por. Pratkanis, Aronson 2005: 266).
BIBLIOGRAFIA
1. Pratkanis, A., E. Aronson. 2005. Wiek propagandy. Warszawa.
