Autor artykułu: Leszek Strug

Za kurtyną Brahma Kumaris

„Jest naczynie pełne mleka. Wystarczy jedna kropla trucizny, a wszystko zamienia się w truciznę.”

Światowy Uniwersytet Brahma Kumaris oficjalnie deklaruje: „Wszyscy ludzie mają wrodzone dobro. Uczymy praktycznej metody medytacji, która pomaga każdemu człowiekowi zrozumieć jego wewnętrzną siłę i wartości. Jako ogólnoświatowa rodzina, której członkami są ludzie z różnych środowisk, angażujemy się w rozwój duchowy i przemianę osobistą, wierząc, że są one kluczowe w tworzeniu pokojowego i sprawiedliwego świata. Podejmując wyzwania związane z szybkimi zmianami globalnymi, działamy na rzecz dobra całego rodzaju ludzkiego, promując duchowe zrozumienie, przywództwo oparte na prawości oraz szczytne działania mające na celu stworzenie lepszego świata”. Oficjalne źródła Brahma Kumaris donoszą, że aktualnie uniwersytet ma 825 000 studentów i ponad 8 500 centrów radża jogi w 100 krajach świata. Uniwersytet szczyci się takimi globalnymi przedsięwzięciami jak między innymi: Fundacja Dadi Janki, program „Obrazy i Głosy Nadziei”, Szpital Globalny i Centrum Badań, uczestnictwem w stworzeniu programu „Żywe Wartości” (Living Values), „Wizje Lepszego Światar” oraz… statusem konsultanta w ONZ, o czym sam pisze: „W naszej działalności kierujemy się założeniem zawartym w Preambule Karty Narodów Zjednoczonych – umacnianie wiary w fundamentalne prawa ludzkie, godność i wartość ludzkiej istoty…” Co kryje się za tą prezentacją? Poniżej zaledwie kilka faktów.

Tło historyczne

W 1936 roku w Hajdarabadzie, w prowincji Sindh, na terenie dzisiejszego Pakistanu, pewien bogaty i znany handlarz diamentów, Lekhraj Khubchand Kripalani doświadczył wizji, które miały całkowicie odmienić jego życie. Lekhraj Kripalani był pobożnym bhaktem, uczniem 12 guru religijnych oraz wielkim biznesmenem. O rozmiarach i sile jego biznesu i majątku świadczy choćby fakt, że przyjmowano go nawet na dworach królewskich ówczesnych Indii. Szczegółowy opis jego bogactwa oraz wpływów można znaleźć w autobiografii jego córki, BK Nirmal Shanta. Interesy Lekhraja sięgały Bengalu, gdzie w Kalkucie założył spółkę razem z Sewak Ramem. Sewak Ram był jego krewnym i najbardziej zaufanym człowiekiem Lekhraj’a, z którym odbywał on regularne narady. Wspólnie otworzyli sklep z diamentami i biżuterią w najbardziej znanym centrum biznesowym Kalkuty. Sklep o nazwie Lakhi Raj-Sewak Ram&Sons znajdował się na dole, górne piętra zajmowali Lekhraj i Sewak Ram. Kiedy Lekhraj doświadczył wizji, ani on sam ani jego guru nie byli w stanie zrozumieć ich znaczenia. Pojechał do Benares, intelektualno-duchowego centrum Indii, gdzie spotkało go to samo. Nawet tamtejsi słynni uczeni nie byli w stanie wyjaśnić mu znaczenia tych wizji. Dopiero u Sewak Ram’a w Kalkucie Lekhraj znalazł odpowiedź na pytanie, co znaczą wizje, których doświadczył.

To, czego doświadczył Lekhraj i co w konsekwencji wydarzyło się pomiędzy Lekhraj’em a Sewak Ram’em doprowadziło do stworzenia nowej szkoły duchowej w Hajdarabadzie (Sindh), w której Sewak Ram razem z dwiema związanymi z nim matkami oraz Lekhraj Kripalani odegrali bardzo ważne role w okresie od 1936 do 1942. Początkowa szkoła nazywała się Om Mandali. Ci, którzy na początku zgromadzili się wokół wspomnianych osób i słuchali wiedzy przekazywanej w szkole, doświadczali, że nie była to zwykła ludzka wiedza. Rozpoznawali, że Najwyższy Ojciec Najwyższa Dusza Śiwa przekazuje Wiedzę poprzez medium (lub inaczej rydwan) ludzkiego ciała.

Wiele osób dołączało do szkoły. Szczególnie matki i niezamężne kobiety były zainteresowane studiowaniem Wiedzy przekazywanej w Om Mandali i wdrażaniem jej w życie. Wraz z rosnącą popularnością szkoły i wzrostem liczby jej studentów, doszło do wewnętrznego starcia pomiędzy samymi studentami oraz do starcia z opozycją z zewnątrz. Niektóre z nauk przekazywanych w Om Mandali, takich jak życie w czystości, braterska wizja każdego niezależnie od płci, równe traktowanie kobiet i mężczyzn, zostały odrzucone przez pewne grupy społeczne i uznane za kontrowersyjne. Strony zderzyły się z sobą. Na przełomie 1941/42 zmarł Sewak Ram. Z czasem stery szkoły przejął Lekhraj. Szkoła przeniosła się z Hajdarabadu do Karachi, a następnie w 1950-51 do Mount Abu, skąd Lekhraj Kripalani stał się znany jako Brahma Baba.

W wyniku tarć wewnętrznych i zewnętrznych, wewnątrz Om Mandali powstały dwie grupy. Jedna grupa popierała Lekhraj Kripalani’ego, którego nazywano Dadą Lekhraj. Druga grupa popierała Sevak Rama. Pierwsza grupa z czasem, po przeniesieniu się do Mount Abu, przekształciła się w Brahma Kumaris . Druga grupa grała początkowo dominującą rolę w Om Mandali. Są dowody, że Sewak Ram i jeszcze kilkoro członków było nauczycielami także takich studentów jak Dada Lekhraj i Om Radhe. Ciała kilkorga z nich służyły jako media dla Śiwy. Po odejściu Sevak Rama ślady zarówno po nim samym, jak po tych osobach zaginęły, a z upływem czasu seniorzy Brahma Kumaris zaczęli ukrywać informacje o prawdziwym założycielu Szkoły, zmieniać fakty i rozpowszechniać historię, w której Dada Lehraj przedstawiany jest jako, Prajapita, czyli pierwsza i główna postać organizacji, jej założyciel i jedyne medium Śiwy, natomiast Om Radhe jako osoba odgrywająca rolę głównej matki.

Pęknięcie
W latach 50-tych, po przeniesieniu się do Mount Abu, przez wiele lat grupa osób zgromadzonych wokół Dady Lekhraj, którego nazywano Brahmą Babą, żyła tam pozostając nieco na uboczu i w izolacji od reszty świata. Obok Dady Lekhraj uważanego za ojca ludzkości (Prajapita), główną rolę w BIVV odgrywała Om Radhe, uważana za matkę ludzkości (Jagadamba). Kontakty BKIVV ze społeczeństwem wokół rozwijały się powoli. Stopniowo zakładano ośrodki w większych miastach Indii i za granicą. Organizacja zaczęła oficjalnie siebie nazywać BKIVV (Światowy Uniwersytet Brahma Kumaris). Dla studentów uniwersytetu ciało Dady Lekhraj był medium, poprzez które Najwyższy Ojciec Śiwa wypowiadał prawdziwą Wiedzę Gity w formie murli , które razem z czterema Obrazami Wiedzy miały być dla studentów BKIVV najważniejszym źródłem wiedzy o duszy, Najwyższej Duszy, cyklu świata oraz historii samej organizacji – przedmiotem ich studiów duchowych. Początkowo nikt nie zapisywał murli z myślą o ich przechowaniu. Gdy zaczęły powstawać ośrodki BKIVV w innych miastach, pojawiła się potrzeba przesyłania lekcji tym, którzy w nich mieszkali oraz studentom przychodzącym do ośrodków z zewnątrz. Zaczęto więc zapisywać murli, drukować je i wysyłać poza Mount Abu. Jednak nadal nikt nie myślał o jakiejś trwalszej formie ich przechowywania, katalogowania itp. Papier z tekstami murli wykorzystywano w rozmaitych celach gospodarskich i wiele lekcji po prostu zniszczono. W 1965 odeszła Om Radhe. W styczniu 1969 odszedł Dada Lekhraj. Większa cześć lekcji z okresu 1947-1964/65, jeśli nie wszystkie, nie zachowała się. W stanie niekompletnym zachowały się lekcje z okresu 1965-68. Styczeń 1969 stał dla wielu z BKIVV czasem poważnego egzaminu. Stery organizacji przeszły w ręce studentów.
Pod koniec 1969 roku pojawił się w BKIVV nowy student z Farrukhabadu, Virendra Dev Dixit, którego zachowanie i zadawane pytania w związku z Wiedzą zawartą w murli wprowadziły w BKIVV wiele zamieszania. Virendra okazał się niezwykle pilnym i dokładnym studentem, dla którego najważniejsze było zrozumienie Wiedzy w murli i postępowanie według wskazówek w nich zawartych. Chcąc zrozumieć, zadawał wiele pytań, na które nikt w BKIVV nie chciał bądź nie potrafił odpowiedzieć. Co więcej, nie ułatwiano mu dostępu do murli. W centrum BKIVV w Ahmedabadzie zakazywano studentom zabierania kopii murli ze sobą, pomimo iż zalecenia w samych murli były odmienne. Jednak Virendrze udało się zdobyć kopie murli i przestudiować je dokładnie, by następnie dojść do zaskakujących wniosków, szokujących większość członków BKIVV wokół niego i w centrali tak bardzo, że próbowano nawet gróźb i siły fizycznej, aby powstrzymać go przed ich ujawnianiem. Był to początek lat 70-tych. To do czego doszedł Virendra, studiując murli, podważało fundament, na którym seniorzy BKIVV zbudowali swój autorytet. Głęboka i dokładna analiza murli doprowadziła do udowodnienia wielu zaskakujących rzeczy; między innymi, że Dada Lekhraj nie może być uważany na pierwszy i jedyny rydwan Śiwy, pierwszego założyciela i tzw. Prajapitę, że celowo bądź nieświadomie pominięto argumenty dowodzące, iż ktoś inny odgrywał główną rolę w początkowym okresie organizacji i był jej duchowym ojcem, że wiedza przekazana przez Dadę Lekhraj jest jedynie wstępem, wiedzą podstawową, którą w przyszłości Śiwa sam musi objaśniać, że niewłaściwie zinterpretowano, przekształcono bądź pominięto wiele części nauki i wprowadzono studentów w błąd, że na samym szczycie organizacji, w kręgach seniorów dochodzi do poważnych wypaczeń i naruszeń w praktyce duchowej. Efektem odkryć dokonanych prze Virendrę i ujawnienia ich, było usunięcie go z BKIVV i zakazanie mu wstępu do jakiegokolwiek centrum uniwersytetu. Równolegle, Virendra dostarczył BKIVV obszernych i logicznych wyjaśnień punktów z murli, pokazując w jaki sposób części wielu lekcji łączą się ze sobą jak elementy idealnej mozaiki, odkrywając przed studentami nowe znaczenia. Seniorzy BKIVV nie zgodzili się z tym, co usłyszeli z ust Virendry. Większość studentów, z którymi miał kontakt nie rozumiała o czym mówi bądź bała się, że ich także spotka wyrzucenie z kręgów BKIVV. Nieliczna grupa poparła go. Rozpoznała, że jest to ten, o którym była wielokrotnie mowa w murli wygłaszanych przez Śiwę poprzez ciało Dady Lekhraj – nowy rydwan Śiwy, a co za tym idzie nowy rozdział na ich duchowej ścieżce, duchowe studia bezpośrednio u ŚivBaby. W taki sposób w 1976 roku powstał zalążek AIVV , duchowej szkoły Wiedzy Zaawansowanej, której istnienie BKIVV próbuje ukryć, zanegować i podważyć na wiele sposobów.

Ukrywane fakty

Po wyrzuceniu z BKIVV, Virendra przygotował w formie pisemnej szczegółowe wyjaśnienie wszystkiego do czego doszedł, punktów z murli oraz czterech głównych obrazów i wysłał to do siedziby głównej BKIVV przesyłką poleconą. Nigdy nie otrzymał żadnego zwrotu, więc uznał, że przesyłka musiała dotrzeć do adresata. Nikt z osób zarządzających BKIVV nie próbował się z nim kontaktować w tej sprawie. Przez jakiś czas BKIVV próbował jeszcze stosować metody przemocy. Po jakimś czasie sprawy przycichły i wydawać się mogło, że wszystko jest w porządku. Jednak tak się nie stało. BKIVV kontynuuje to, co robił na coraz większą skalę. Zamiast przekazywać światu oryginalne przesłanie i prawdziwą Wiedzę otrzymaną od Śiwy, organizuje konferencje, seminaria, programy, mega programy, posiedzenia na tematy różne, ale dalekie od tego, co jest zawarte w oryginalnych naukach, wydaje mnóstwo książek nie związanych z Wiedzą, zajmuje się gotowaniem i serwowaniem wykwintnej kuchni i budowaniem coraz to większych siedzib. Za co? Za pieniądze zbierane od publiczności do skarbonek, które ludzie dają im za przekazywanie fałszywej wiedzy!

Konsekwentnie udostępnianie są lekcje i materiały zawierające szczegółowe wyjaśnienia, w jaki sposób doszło i nadal dochodzi w BKIVV do coraz poważniejszych i na coraz większą skalę wypaczeń oryginalnej Wiedzy przekazywanej w latach 1947-68 przez ciało Dady Lekhraj, w jaki sposób seniorzy BKIVV rozpowszechniają spreparowane fakty i fałszywe informacje, w jaki sposób oszukują i manipulują nie tylko studentami BKIVV, ale także opinią publiczną. Wiele materiałów na ten temat i dowodów dostępnych jest przez Internet. Lista duchowych i intelektualnych wykroczeń BKIVV jest długa. Oto wybór:

– Zafałszowanie daty urodzin Lekhraj Kripalani’ego, aby udowodnić, że w roku 1936 miał 60 lat, co z kolei ma być dowodem, że od 1936 roku był jedynym medium Śiwy oraz założycielem tej szkoły duchowej. Stoi to w sprzeczności z tym, co na ten temat powiedziane zostało w starych lekcjach, z faktami z życia Dady Lekhraj oraz z tym, co ujawniają niektórzy żyjący studenci pamiętający początki szkoły, a także z tym, co napisała najbliższa współpracowniczka Dady, Om Radhe. Sprawa została zbadana, a rezultaty badań znajdują się w załączniku 1.

– Fałszowanie początków i historii organizacji; przedstawianie faktów w sprzeczności do tego, co zawierają stare lekcje (przekazy Wiedzy; zachowane oryginalne nauki z lat 1965-68 ) oraz niektórzy studenci relacjonujący czasy początków szkoły.

– Fałszowanie zachowanych lekcji/przekazów Wiedzy (usuwanie części lekcji, zniekształcanie punktów, ukrywanie ich, zakazywanie dostępu do lekcji, rozpowszechnianie zafałszowanej Wiedzy).

– Zafałszowanie czterech oryginalnych Obrazów Wiedzy, co zostało zakazane w oryginalnych naukach i rozpowszechnianie ich w formie wypaczającej Wiedzę.

– Publiczne karcenie oraz wyrzucanie z grona studentów osób, które próbują egzekwować wskazówki zawarte w starych lekcjach, a z którymi nie zgadzają się kierownicy, dyrektorzy i seniorzy BKIVV (np. zagwarantowane studentom prawo do nieograniczonego korzystania lekcji, zakaz kultu, trzymania wizerunków Dady Lekhraj oraz innych żywych i zmarłych członków BKIVV).

– Przekazywanie fałszywych informacji na temat obecności Śiwy w ciele kobiety o imieniu Dadi Gulzar i usunięcie tych punktów z oryginalnych przekazów, które mówią, że jest to niemożliwe. Gromadzenie tysięcy osób z całego świata na spotkaniach z Śivą rzekomo obecnym w ciele Dadi Gulzar.

– Rozprzestrzenianie fałszywych informacji o tym, że w BKIVV uczy się radża jogi i prowadzenie kursów medytacji pod nazwą rradża jogar1;, nie tylko nie mających nic wspólnego z radża jogą, o której jest mowa w zachowanych przekazach Wiedzy, a wręcz jawnie stojących z nimi w sprzeczności. Ma to miejsce w centrach Brahma Kumaris, w tzw. Galeriach Medytacji oraz w wynajętych w tym celu miejscach takich jak domy i ośrodki kultury.

– Rozprzestrzenianie fałszywych informacji prezentujących Dadę Lekhraj jako Prajapitę (Ojca Ludzkości), co nie znajduje potwierdzenia w oryginalnych naukach.

– Utrudnianie i odmawianie dostępu do oryginalnych źródeł umożliwiających weryfikację informacji i nauk szerzonych przez BKIVV studentom, którzy proszą o weryfikację w oparciu prawo, które zostało im zagwarantowana w oryginalnych naukach.

– Przyjmowanie datków, ofiar, dotacji i stwarzanie okazji do ich dawania na rzecz BKIVV, co jest absolutnie zakazane w oryginalnych naukach.

– Akceptowanie i ubieganie się o sponsoring, co również jest zakazane w oryginalnych naukach.

– Tworzenie struktur organizacyjnych o powiązaniach administracyjno-rządowych, co jest absolutnie zakazane w oryginalnych naukach.

– Rozpowszechnianie kultu osoby Dady Lekhraj, honorowanie jego wizerunku w formie planszy medytacyjnej, zdjęć itd. co jest kategorycznie zakazane w oryginalnych naukach.

– Stosowanie metod przemocy emocjonalnej, mentalnej oraz fizycznej.

– Powoływanie się na popularne autorytety w różnych dziedzinach, przekazując informacje jakoby osoby te sympatyzowały, popierały nauki I działania Brahma Kumaris. W rzeczywistości wiele z tych osób wcale nie zna nauk Brahma Kumaris lub wręcz otwarcie się z nimi nie zgadza.

– Zatajenie przez studentami i innymi rzeczywistego znaczenia tzw. „zniszczenia świata w 1976” deklarowanego w starych naukach. Niezrozumienie tego punktu doprowadziło do dużego zamieszania wśród studentów BKIVV i wpłynęło negatywnie na opinię publiczną. W BKIVV zatajono punkty dotyczące tej sprawy, zatajono lekcje wyjaśniające znaczenie „zniszczenia świata w 1976” i zatuszowano całą sprawę.

– Przeznaczanie części pieniędzy gromadzonych z datków publicznych na organizowanie kosztownych uczt, przyjęć, uroczystości (takich jak urodziny, Dzień Pamięci, pogrzeby), na wykwintne jedzenie i siedziby rangi pałaców.

Dowody niektórych z naruszeń udostępniają także sami członkowie oraz byli członkowie Brahma Kumaris poprzez niezależny serwis informacyjny BKIVV. Na wszelkiego rodzaju zaproszenia do otwartego dialogu i wyjaśnienia tych oraz innych naruszeń i wypaczeń nauki Mistrza BKIVV odpowiada milczeniem bądź bywa, że stosuje przemoc, nawet publicznie, o czym pisze prasa zagraniczna. W Polsce w lutym 2010 roku dziennikarze oraz osoby prywatne zwróciły się do Brahma Kumaris z siedzibą w Warszawie z prośbą o spotkanie i komentarz do powyższych punktów zanim zostaną one upowszechnione. Organizacja opowiedziała milczeniem. Czy ktoś mający czyste sumienie, nie pragnący niczego ukryć, kto rzeczywiście dąży rozpowszechnienia Prawdy i działa na rzecz dobra na świecie zachowuje się w ten sposób?